นำ้ตาไทย ไหลนอง ดุจนที
กราบพระบาท ส่งเสด็จสู่ วิมานทิพย์
พระภัทรมหาราชา
คุณดูภาพเก่า ๆสองภาพนี้ให้ดี ๆนะครับแล้วลองคิดดูสักนิดหน่อยเถิดครับว่าคุณเห็นอะไรบ้าง คิดสิครับ……
ทั้งสองภาพนี้เป็นภาพการก้มกราบครับ เป็นวัฒนธรรมเฉพาะถิ่นที่น่าจะหลงเหลืออยู่ก็ที่ในประเทศไทยนี่แหละครับ ภาพทั้งสองภาพนี้เกิดในเวลาและสถานที่ที่แตกต่างกันครับ เป็นภาพการก้มกราบของคนสองวัย ในภาพแรกเป็นการก้มกราบของเด็กน้อยในชนบทแห่งหนึ่ง และอีกภาพเป็นการก้มกราบของยายชราในชนบทอีกแห่งหนึ่ง ในอดึตครั้งนั้นทั้งคู่กำลังก้มกราบคนคนเดียวกัน…. ในหลวงครับ
เราลองเดาความคิดของเด็กน้อยบ้านนอกคนนั้น ถ้าลำพังเขาคิดว่าเขาจะกราบในหลวงแล้ว เขาเพียงอยู่กับที่นั่งเดิมของเขาแล้วกราบอยู่ตรงนั้นก็ได้ใช่ไหมครับ แต่เหตุไฉนเด็กน้อยบ้านนอกคนหนึ่งจึงหาญกล้าที่จะวิ่งเข้าไปกราบแทบพระบาทของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ ทั้ง ๆที่พระองค์จะถูกแวดล้อมด้วยเหล่าองครักษ์ และข้าราชบริพาร เพียงแค่เด็กน้อยคิดก็ใหญ่เกินเด็กไปมากแล้วครับ เด็กนะครับอะไรที่ไม่ปลอดภัยเด็กก็จะกลัว เมื่อกลัวแล้วเขาก็จะไม่กล้าทำ ที่เขากล้าที่จะวิ่งเข้าไปหาแสดงว่าเขาต้องรู้สึกว่า กษัตริย์พระองค์นี้ต้องรักเขา เอ็นดูเขา ไม่ทำร้ายเขา ให้ความปลอดภัยกับเขาได้เสมือนดั่งเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของเขา เด็กน้อยบ้านนอกกำลังก้มกราบกษัตริย์ของเขาขณะเดียวกันก็ก้มกราบพระเมตตาคุณของกษัตริย์พระองค์นั้นอีกด้วยครับ คุณดูด้านหลังภาพ ผู้หญิงสองคนที่ยืนถัดจากเจ้าฟ้าหญิงจุฬาภรณ์ต่างก็ยิ้มด้วยความเอ็นดู ผมเชื่อว่าในหลวงก็คงยิ้มด้วยความรัก ความเอ็นดูด้วยเช่นกัน นี่แหละรางวัลสำหรับคนกล้าหาญ ผมดูภาพนี้ทีไรผมก็อดอมยิ้มไม่ได้ และรู้สึกดีมีความสุขทุกทีเลยครับ
พระภัทรมหาราชา
อีกภาพเป็นภาพที่ผมประทับใจสุด ๆในแกลลอรีภาพของผมจะต้องมีภาพนี้เป็นหนึ่งในนั้นอยู๋ด้วยครับ ตอนเด็ก ๆผมไปเห็นปฏิทินที่มีภาพนี้ในบ้านเพื่อนครับก็ยืนมองอยู่นานไม่กล้าขอเพราะยังไม่ทันหมดปีเลยก็จดจำเอา แล้วมาวาดเอง ทุกวันนี้ผมยังเก็บภาพวาดนั้นไว้อยู่เลยครับ เป็นภาพยายชรากำลังก้มกราบในหลวงมีดอกบัวที่เหี่ยวแห้งอยู่ในมือที่กระพุ่มไหว้นั้น ดอกบัวที่เตรียมมายายคงจะตัดไว้ตั้งแต่เช้ามืด และประคับประคองมาอย่างดี ตากแดดตากลมจนเหี่ยวแห้งคามือก็ไม่กล้าที่จะทิ้งไป คนบ้านนอกนะครับแค่คิดว่าจะนำมาถวาย เขาก็ถือว่าเป็นของของในหลวงท่านแล้วครับ อยู่ดี ๆจะเอาของท่านทิ้งไปได้อย่างไรกัน ในภาพในหลวงก็ก้มมารับไหว้ที่มือของยาย เรียกว่าหน้าในหลวงแทบจะชนหัวของยาย ในหลวงท่านโน้มตัวลงมาต่ำมากจริง ๆ คุณย้อนกลับไปดูที่ภาพอีกทีสิครับ ผมว่าภาพนี้ในหลวงยิ้มสวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาครับ ที่ผมเสียดายก็คือไม่ได้เห็นแววตาของในหลวงท่าน แต่ผมก็เชื่อของผมลึก ๆว่าต้องเป็นแววตาที่สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเช่นกัน ผมไม่รู้ว่าในหลวงท่านทรงพูดอะไรกับยายบ้าง ผมว่ายายคงไม่ได้ยินหรอกครับ เพราะความตื้นตันใจจนยายหูอื้อไปแล้วก็ได้ครับ ภาพนี้ยายคงมากราบไหว้กษัตริย์ของยาย และไหว้พระกรุณาธิคุณของในหลวง ที่สำคัญยายคงคิดว่ายายกำลังไหว้คนดี คนที่ทรงคุณอันประเสริฐต่อแผ่นดินไทยครับ
มาถึงตอนนี้ผมอยากให้เรามาร่วมน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ และร่วมกันส่งเสด็จพระองค์ท่านสู่สวรรคาลัยกันโดยพร้อมเพรียงครับ
