อยากเอารักฝากไว้ในทะเลลึก
มิต้องตรึกตรองไปให้ใจหนัก
ช่างขมขื่นฝืนในฤทัยนัก
เพราะพิษรักเผาใจไหม้ในอก
ขอวอนเทพเทวามาป้องปก
ขุดนรกออกไปจากใจจิต
ขอวอนเทพเทวันอันทรงฤทธิ
เข้าพิชิตไฟร้อนผู้อ่อนรัก
สัพเพเหระคำกลอนมาอีกแล้วครับ ผมว่าแนวคำกลอนมันก็เหมือนกับแนวเพลงแหละครับอันนี้เป็นความคิดส่วนตัวนะครับว่า ประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นจะเป็นแนวรัก ๆไคร่ ๆและโปรดเชื่อเถอะครับว่าในแนวรัก ๆนี้ จะมีมากกว่าครึ่งหนึ่งจะมาแบบอกหัก เหงา ๆ เศร้า ๆ พ่ายแพ้ ช้ำรัก อะไรทำนองเนี้ยะซะส่วนใหญ่ ที่เหลือก็จะมาแบบกำลังปลูกต้นรัก แอบรักแต่ยังไม่โดนหักอก คิดถึงเขา หรือทำนองอ้อน ๆ ( อ้อนทีน….อิอิ ) ลองสังเกตุดูเอานะครับว่าจริงมั้ย
การใช้คำในการเขียนกลอนมีความสำคัญไม่แพ้สัมผัสนอกสัมผัสในเลยครับ โดยเฉพาะคำที่ใช้ลงท้ายที่ต้องการจะให้ไปสัมผัสกับนอกวรรคนั้นมันสามารถสร้างอารมณ์ความรู้สึกได้นะครับ กลอนบทนี้ผมใช้คำลงท้ายเป็นคำตาย และจะใช้สระเสียงสั้น ตัวสะกดก็จะใช้อยู่ในหมวดอักษรกลางที่ผันได้ห้าเสียงน่ะครับ คำพวกนี้ค่อนข้างหายาก การแต่งให้ได้ใจความก็ทำได้ยากกว่าครับถ้าจะแต่งกันยาว ๆไปก็คงจะทำได้ไม่ง่ายนัก แต่ให้อารมณ์ไปอีกแบบ คือถ้าเป็นแนวปลุกใจให้รักชาติ หรือแนวแค้น ๆ ผมว่าคำพวกนี้เหมาะนักเชียว
สำหรับกลอนรักร้าวข้างบนนั้นผมแต่งบทแรกเอาไว้ก่อนทิ้งไว้ตั้งน้านนานก็มีแอบแต่งต่อในใจไว้บ้างเพียงแต่จำบทแรกไม่ค่อยได้ทำให้สัมผัสระหว่างบทมันดูเพี้ยน ๆไป จะแต่งใหม่ก็เสียดาย และหาคำได้ย้าก ยาก อ่านดูแล้วจะออกแนวแค้น ๆ มั่น ๆ เอาพอหอมปากหอมคอกันนะครับเจ้านายยยย
