เรื่องสัพเพเหระในบทความนี้ เป็นเรื่องสัพเพเหระคำกลอนครับนาน ๆจะได้แต่งสักที คือผมต้องทำงานประจำด้วยน่ะครับ การแต่งบทกลอนสำหรับตัวผมแล้วคิดว่ายากกว่าการเขียนบทความมาก ขณะเดียวกันการเขียนก็ย่อมยากกว่าการพูดมากด้วยเช่นกัน ในแต่ละบาทของบทกลอนซึ่งมีคำอยู่เพียงแปดคำเราต้องคิดหนักมากให้แปดคำนั้นมันสื่อความหมายให้ตรงกับสิ่งที่เราต้องการจะเล่าออกไป ในบทกลอนสามบทจะมีประโยค หรือวลีอยู่เพียงแค่สิบสองประโยคหรือสิบสองวลีเท่านั้นนะครับ และเชื่อผมเถอะครับว่าถ้านำบทกลอนสามบทนั้นมาสรุปให้เป็นประโยคบอกเล่าแล้วอาจได้ใจความสำคัญสักสองประโยคเห็นจะได้ครับ ผมจึงว่าการแต่งกลอนมันยากกว่ามากไง