ศิลปะ หรืออนาจาร เป็นความก้ำกึ่งที่แม้แต่ผู้ใหญ่เอง ก็ยังหาข้อยุติให้เป็นเอกฉันท์ไม่ได้เลย ผลงานที่ถูกรังสรรค์ออกมา ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบ ภาพวาด ภาพถ่าย รูปปั้น ภาพยนตร์ บทเพลง และวรรณกรรม ล้วนมีความหมิ่นเหม่ ถ้าปรากฏว่ามีเนื้อหาที่เข้าไปเกี่ยวพันกับ เรื่องทางเพศ ความรุนแรง แม้แต่ภาษาที่หยาบโลน ไม่ว่าจะมีปริมาณมากน้อยเพียงใดก็ตาม ภาพที่มีการเปลือยกาย และส่อไปในเรื่องทางเพศ อาจถูกยกย่องว่าเป็นศิลปะสำหรับบางคน ในขณะเดียวกันมันก็อาจถูกประณามว่า เป็นสิ่งลามกอนาจารของอีกคนหนึ่ง จนเป็นข้อโต้เถียงกันในหมู่คนที่พบเห็น ซึ่งบางครั้งก็ทำให้รู้สึกว่า เกณฑ์การตัดสินนั้นขึ้นอยู่กับว่า ใครเป็นเจ้าของผลงานชิ้นนั้น ถ้าหากว่าผู้ใหญ่ยังไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความแตกต่าง ระหว่าง ศิลปะ หรือสิ่งอนาจารได้แล้ว เด็ก ๆควรจะทำอย่างไร การอธิบายให้เห็นได้อย่างชัดเจน จึงมีความจำเป็นอย่างมาก เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดของเด็ก ๆ จึงเป็นเรื่องน่าคิดที่ว่าเมื่อมีผู้ใหญ่เข้าไปเสพเนื้อหาในเว็บไซด์ลามก ด้วยการอ้างว่ากำลังมองหาผลงานทางศิลปะ ( ซึ่งอาจมีบางคนทำเพื่อการนั้นจริง ๆ เช่นข้าพเจ้า เป็นต้น อิอิ ) แต่คำกล่าวอ้างเดียวกันนี้ เด็ก ๆจะสามารถนำมาใช้ได้หรือไม่ โดยเฉพาะในปัจจุบัน ที่การเข้าถึงสื่อต่าง ๆบนอินเตอร์เน็ตนั้นทำได้ไม่ยากเลย

ศิลปะ หรืออนาจาร

ควรมองที่องค์ประกอบใด

กาลเวลา ความเชื่อ และรสนิยม

เมื่อเวลาผ่านไป ความเชื่อ และรสนิยมของผู้คนก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไป จากที่เคยชอบแบบนุ่มนวล ค่อยเป็นค่อยไป ก็จะเปลี่ยนเป็นเปรี้ยวจี๊ด คล่องแคล่วว่องไว หากใครเคยเห็นภาพหญิงในอดีตเรียกได้ว่า มีอยู่ในทุกภูมิภาคทั่วโลก จะพบว่าการเปลือยร่างการท่อนบนในที่สาธารณะนั้น เป็นเรื่องปกติ เพราะมีความเชื่อว่าหน้าอกนั้นเป็นเพียงอวัยวะชิ้นหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่เป็นสิ่งที่ยั่วยุกามารมณ์เลย ผลงานของศิลปินที่เผยให้เห็นร่างกายท่อนบนของสตรี จึงไม่ถือว่าเป็นเรื่องอนาจารแต่อย่างใด จะเห็นได้จากจิตรกรรมตามวัดวาอารามของชาวพุทธ หรือโบสถ์คริสต์ ส่วนงานปั้นเทพเจ้ากรีก ซึ่งเป็นผลงานระดับโลก ที่ได้รับการยกย่อง ก็เผยให้เห็นของสงวนอย่างไม่ต้องปิดบัง หากสังเกตให้ดีจะเห็นว่ารูปปั้นเทพเจ้ากรีกทั้งหลายนั้น มีอวัยวะเพศที่เล็ก ด้วยความเชื่อที่ว่า ชายในอุดมคติของสังคมสมัยนั้นต้องมีอวัยวะเพศเล็ก เพราะจะต้องเป็นบุรุษที่มุ่งไปในเรื่องสติปัญญา และความเป็นผู้นำ ไม่หมกมุ่นในเรื่องกามารมณ์ ส่วนบุรุษที่มีอวัยวะเพศใหญ่ และแข็งตัวมักถูกมองเป็นบุคคลที่โง่เขลา และชั่วร้าย นอกจากนี้ศิลปินผู้สร้างงานปั้นเห็นว่า ศิลปะที่เขาสร้างขึ้นมานั้น จะแสดงให้เห็นถึงสัดส่วนที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้ออันงดงาม โดยไม่มีเจตนาที่จะแฝงเอาความรู้สึกใฝ่ต่ำลงไปในงานนั้นเพื่อประโยชน์ด้านอื่น ๆ ด้วยเหตุที่กล่าวมาข้างต้นในส่วนนี้ก็พอจะแยกแยะความเป็นศิลปะ กับสิ่งอนาจารได้อย่างหนึ่ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปรสนิยมของผู้คนก็อาจเปลี่ยนแปลงไป จากที่สตรีเคยเปลือยอกในที่สาธารณะอย่างเป็นเรื่องธรรมดา ก็เปลี่ยนแปลงไปเป็นเรื่องอนาจาร ถ้าหากจะทำเช่นนั้น และเมื่อถึงในยุคปัจจุบัน แม้ว่าสังคมยังไม่ยอมรับ เรื่องการเปลือยร่างกายท่อนบนของสตรีในที่รโหฐาน แต่การนุ่งห่มที่มิดชิด ไม่เปิดเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเลย ก็ไม่เป็นที่นิยมในสตรียุคใหม่นัก ช่วงคาบเกี่ยวอย่างนี้ ทำให้เส้นแบ่งระหว่างศิลปะ กับอนาจาร จึงดูเหมือนจะเคลื่อนไปทางซ้ายบ้าง หรือไปทางขวาบ้าง ตามกาลเวลา ความเชื่อ และรสนิยมของคนในแต่ละยุคสมัย กฏเกณฑ์เพียงเท่านี้จึงไม่เพียงพอ ที่จะใช้ขีดเป็นเส้นแบ่งของความขัดแย้ง ที่ซ้อนทับของสองสิ่งนี้ได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดเสียทีเดียว

ชิ้นงานศิลปะ ศิลปิน และผู้เสพงานศิลปะ

บางชิ้นงานที่หมิ่นเหม่ และคาบเกี่ยวว่ามันจะเป็นงาน ศิลปะ หรืองานอนาจาร นั้น หนทางที่อ่อนละมุน อาจทำโดยการพิจารณาถึงความประณีตของงาน ที่จะช่วยให้มองเห็นถึงความตั้งใจ และความสามารถของศิลปิน ว่าถ่ายทอดความงดงามนั้นได้ดีเพียงไหน  การได้ฟัง หรือรับรู้เจตนาของตัวศิลปินเอง จากคำอธิบาย หรือข้อความที่อ้างถึงเจตนาอันบริสุทธิ์ ปราศจากสิ่งเร้าความสนใจ ที่จะบิดเบือนให้ผิดเพี้ยนไปจากเจตนาเดิม ในส่วนของผู้เสพงานนั้น ให้สังเกตตัวเองว่า หลังจากที่ได้เห็น หรือฟัง หรือสัมผัสงานเหล่านั้นแล้ว ได้รับรู้ถึงอารมณ์ และความงดงามของชิ้นงานนั้นบ้างไหม มันสามารถเสริมสร้างความคิด สติปัญญา หรือว่าไปกระตุ้นกิเลส ตัณหาในตัวของเรา ชิ้นงานที่เสริมสร้างสติปัญญา ก็พอจะบอกได้ว่าเป็นงานศิลปะ ที่นับวันจะมีคุณค่า และมูลค่าเพิ่มมากขึ้น ในขณะที่ชิ้นงานที่ไปพอกพูนราคะในตัวเรา ก็พึงเรียกได้ว่าเป็นสิ่งอนาจาร ที่เมื่อเวลาผ่านไปก็เสื่อมค่าลง ผลงานที่ผู้สร้างมันไม่อาจจัดแสดงได้อย่างเปิดเผย หรือผู้เสพรู้สึกละอาย ที่จะชื่นชมมันในที่สาธารณะ ผลงานเหล่านั้นก็เข้าข่ายอนาจาร

มุมมอง และค่านิยม

หากทว่าการตัดสิน และขีดกั้นเส้นแบ่งระหว่าง ศิลปะ หรืออนาจาร นั้นมันไม่สามารถใช้เกณฑ์เพียงข้อใดข้อหนึ่ง มาตัดสินได้ บางครั้งตัวศิลปินเองรู้ถึงเจตนาอันบริสุทธิ์ของตน ในขณะที่ผู้เสพก็มีมุมมอง ที่แตกแยกกันเป็นฝักฝ่าย ด้วยมีความรู้ ทัศนคติ หรือมีค่านิยมที่แตกต่างกัน สิ่งเหล่านี้อาจส่งผลกระทบไปยังงานศิลป์ชิ้นนั้น ให้พบจุดจบไปอย่างน่าเสียดาย หรือไม่ก็ต้องรอเวลาไปอีกยาวนาน จนกว่าจะมีคนค้นพบ และเห็นคุณค่าของมันอย่างแท้จริง เคยมีข่าวแกลลอรีชื่อดังในสิงค์โปร  ได้จัดแสดงผลงานภาพเปลือยของศิลปินท้องถิ่น ซึ่งแสดงอยู่ได้ไม่นานนัก ก็ถูกถอดออกไม่ให้จัดแสดงได้อีกต่อไป ด้วยเหตุที่ถูกร้องเรียนจากคนกลุ่มหนึ่งว่า  มีเนื้อหาที่หมิ่นเหม่ไม่เหมาะสมกับเด็ก ๆ  ที่จะเข้าไปเยี่ยมชมงานศิลปะใน   แกลลอรีแห่งนั้น ในขณะเดียวกันก็มีคนอีกกลุ่มที่เห็นแย้งว่า ไม่ควรถอดผลงานของศิลปินท้องถิ่นท่านนี้ออกเลย เป็นสิ่งที่น่าสนใจ และควรให้เด็ก ๆ ศึกษา ผู้ปกครองควรอธิบายให้เด็ก ๆเห็นว่า สิ่งที่พวกเขาชมอยู่นี้เป็นศิลปะ ดีกว่าให้พวกเขาไปค้นหาผลงานศิลปะ จากเว็บไซต์ลามกอนาจารที่ออนไลน์อยู่อย่างดาษดื่น

สุดท้ายแล้ว นิยามก็จางหาย

ผมเคยได้ดูหนังไทยที่ติดเรทเรื่องหนึ่งด้วยความบังเอิญ (จริง : เสียงเข้ม ) จากชื่อเรื่องก็คล้ายจะเดาได้ว่า เป็นหนังถูก ๆเกรดต่ำ ๆ ซึ่งเป็นปกติที่หนังประเภทนี้ไม่ค่อยลงทุนเท่าไร มีชาย กับหญิงออกมาพูดจาเห่ย ๆกันสักสองสามคำ ก็ชวนกันเข้าห้อง แก้ผ้า แล้วก็ซัดกันป้าป ๆ ๆ เสร็จแล้วก็เปลี่ยนคู่ แต่เรื่องที่ผมกำลังจะกล่าวถึงนี้ แค่ดู ทีเซอ (Teaser) ก็รู้สึกว่ามันเป็นหนังที่มีการลงทุนตามสมควร สีภาพสวย มุมกล้องแจ่ม  ภาพที่ถ่ายจากมุมสูงสวยมากเป็นพาโนรามา ดูอลังการเกินกว่าจะเป็นหนังติดเรทราคาถูก ที่ไร้รสนิยม หากจะมองแต่ภาพผ่านเลนส์ และสถานที่ถ่ายทำ ที่เป็นเกาะสักแห่งที่ภายในเกาะมีน้ำตก และลำธาร องค์ประกอบเหล่านี้ ที่ไม่เหมารวมเอาเนื้อเรื่อง บทภาพยนตร์ และชื่อหนังเข้าไปด้วย ผมว่าเทียบเท่ากับ หรือดีกว่า The Blue Lagoon เวอร์ชั่นที่เคยแสดงนำโดย Brooke Shields กับ Christopher Atkins แม้แต่ฉากทำรักในลำธาร ก็ยังอุตส่าห์ไปตั้งกล้องไว้บนที่สูง ถ่ายให้เห็นภาพชายหญิง ที่เปลือยกายนัวเนียกันอยู่ไกล ๆ ให้ความรู้สึกเหมือนว่ากำลังแอบดูอยู่บนยอดเขา ( ฮา ) ที่ยิ่งไปกว่านั้นฉากที่เป็นหน้าผา และมีลำธารไหลผ่านก็สวยงามจนน่าพิศวง  และช่วยลดทอนบทบาทอันร้อนแรงของหนุ่มสาว ที่กำลังแสดงบทที่ล่อแหลมอยู่ ในฉากเดียวกันมีการซูมเข้ามาใกล้ ๆ บางมุมให้เห็นแก้มก้นของฝ่ายชายเพียงบางส่วนเพราะถูกบดบังด้วยโขดหิน บางมุมก็เห็นง่ามก้นที่ขยับขึ้นลงให้สมกับเป็นหนังติดเรท พร้อมกับปรับ speed ให้เป็นภาพ slow motion จนเห็นหยดน้ำจากลำธารค่อย ๆลอยตัวขึ้นมาจากแรงกระแทกของนักแสดงหนุ่ม สลับกับการปรับให้เป็น speed ปกติไปมาเป็นระยะ ๆ ผมว่ามันเป็นภาพยนตร์ที่ไม่น่าเกลียด แต่ก็คงน่าอายถ้าต้องดูในที่เปิดเผย หนังเรื่องนี้ ถ้าเปลี่ยนชื่อเรื่อง แก้ไขบทภาพยนตร์ และบทเจรจาสักหน่อย แม้ว่าจะเป็นหนังติดเรท แต่ก็จะได้ชื่อว่าเป็นหนังติดเรทชั้นดีทีเดียว

สุดท้ายครับภาพที่เห็นในบทความนี้ ผมใช้โปรแกรม MediBang Paint Pro วาด ติดเรทเอาเองเลยว่า 30+ ต่ำกว่านี้อย่าเข้ามาอ่านเชียว จะหาว่าไม่เตือน เพราะไม่แน่ใจว่ารู้จริงว่ามันเป็น ศิลปะ หรืออนาจาร