บทกลอนวันพ่อ ผมแต่งเป็นกลอน ๘ จำนวน ๖ บทกลอน เพื่อแสดงความรำลึกถึง ป๊า (คุณพ่อของผม ) ที่จากไปนานนับสิบปี ซึ่งที่จริงแต่งไว้นานแล้ว นำมาเกลาใหม่ ให้อ่านรื่นขึ้นหน่อย เป็นคำสอนง่าย ๆของป๊า ที่ทำให้การดำเนินชีวิตของผมดูราบเรียบเสมอมา ผมยึดถือคำสอนนี้เป็นหลักการอันสูงส่ง และยึดมั่นที่จะทำมันต่อไป แม้นว่าในบางคราวชีวิตของผมเองตกอยู่ในห้วงที่มืดมน หรือโดดเดี่ยวก็ตาม ผมยังยืนกรานกับตัวเองว่า อย่างไรเสียก็จะทำตามคำสอนของพ่อ ห้าข้อนี้อย่างไม่ย่อท้อ แม้ว่าวิถีด้านอื่น ๆจะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนก็ตาม อ่านบทกลอนก่อน แล้วค่อยเจอกันอีกครั้งในตอนท้ายครับ

 บทกลอนวันพ่อ :

คำสอนง่าย ๆของป๊า ที่เป็นหลักการอันสูงส่งประจำตัวของผม

จงอดทน เพื่อฝึกตน เป็นคนแกร่ง

ทั้งเรี่ยวแรง มีมากมาย มหาศาล

ใช้ประโยชน์ จากมันไป อย่าเฉานาน

หากก่อการ งานสิ่งใด  สำเร็จพลัน

จงอดออม ประหยัดไว้ ใช้วันหน้า

ใช้สติ ตรองก่อนหนา อย่าหุนหัน

คิดก่อนใช้ เหลือเก็บไป ไม่นานวัน

สิ่งของอัน ประสงค์ได้ ดั่งใจปอง

จงขยัน หมั่นขยับ ไม่จับจด

เปรียบดั่งมด ตัวน้อย คอยขนของ

แม้นลำบาก ยากเพียงใด ให้ลิ้มลอง

จงได้ตรอง  ดูเถิดหนา อย่าจำนน

จงซื่อสัตย์ แลระมัด ระวังตัว

อันสิ่งชั่ว อย่าเยื้องกราย หมายเกิดผล

มัวเล่นเล่ห์ เพทุบาย ตามใจตน

จะเป็นคน ไร้สง่า หมดค่างาม

อันห้องหับ กับเสื้อผ้า แลอาภรณ์

อย่านิ่งนอน ปล่อยรกไว้ ให้ใครถาม

จงเก็บกวาด เช็ดถู อยู่ทุกยาม

ทั้งถ้วยชาม งามพิลาส สะอาดตา

จงฟังคำ ที่ป๊าสอน ณ ตอนนี้

ก่อนที่จะ มุ่งหน้าไป แสวงหา

ห้าคำนี้ มีค่าดั่ง เทพมนตรา

จงรักษา กล้าทำไป ได้ผลดี

คุยให้ฟัง

นี้เป็นห้าคำสอนที่ป๊าของผมให้เอาไว้เป็นมรดก และผมใช้มันเป็นแนวทางในการดำรงชีวิตมาอย่างยาวนาน ผมได้เน้นคำสอนเหล่านี้ไว้ด้วยสีส้ม ๆ คุณเห็นไหมว่าเป็นคำง่าย ๆ แต่มีพลัง และทรงคุณค่ามากยิ่งนัก ผมเคยไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้สัมภาษณ์ท่านหนึ่งในห้าคน ถามผมในช่วงท้าย ๆของการสัมภาษณ์ว่า  “คุณมีคำขวัญประจำตัวคุณว่าอย่างไร” ผมก็ตอบไปทันทีโดยไม่ต้องคิดว่า “อดทน ขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ สะอาด” อีกท่านหนึ่งเลยเย้าผมว่า “มีเหตุผล หรือคำอธิบายอื่นอีกบ้างไหม” ผมจึงตอบท่านไปว่า “คำเหล่านี้เป็นคำง่าย ๆ และอธิบายตัวมันเองได้ดีอยู่แล้ว สิ่งที่ผมอยากจะเพิ่มเติมก็คือ คำเหล่านี้ เป็นคำสอนที่พ่อของผมมอบให้ และผมได้ประโยชน์จากมันเสมอมา ที่สำคัญในตอนนี้ผมได้ยกย่องให้ คำทั้งห้าคำนี้ว่า เป็นหลักการอันสูงส่งประจำตัวของผมเอง และผมตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์อันเลวร้ายเพียงใดก็ตามบังเกิดขึ้นในชีวิตของผม ผมก็จะไม่มีวันยอมละทิ้งหลักการอันสูงส่งของผมนี้ไปเป็นอันขาด” ท่านทั้งห้าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผมมองหน้ากัน บางท่านยิ้ม และบางท่านก็หัวเราะ สักครู่หนึ่งท่านที่นั่งอยู่ตรงกลางก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ โดยหลักการแล้วทางบริษัทของเราจะแจ้งผลการสัมภาษณ์ไปทางโทรศัพท์ที่ระบุมา หลังจากได้สัมภาษณ์บุคคลทั้งหมดที่ผ่านการคัดกรองมาจนถึงรอบนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ด้วยเหตุที่หลักการนี้ ไม่ใช่หลักการอันสูงส่งประจำบริษัท” ท่านยิ้มเหมือนล้อคำตอบของผม และต่อไปว่า “ ผมจึงคิดว่า ในเมื่อไม่มีเหตุการณ์ที่เลวร้ายอะไร ผมจึงขออนุโลมให้แจ้งผลการให้สัมภาษณ์กับคุณได้ในตอนนี้เลย ยินดีต้อนรับครับ ”

สำหรับวันนี้ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์เช่นเคยครับผม