พหุจักรวาล เป็นบทกลอน ๘ จำนวน ๖ บท ที่เขียนขึ้นในครั้งนี้ จริงแล้วชื่อเต็ม ๆก็คือ “ที่ไหนสักแห่ง เหนือสายรุ้งนั้น มีดินแดนมหัศจรรย์คอยอยู่” ซึ่งได้ไอเดียมาจากบทความของ คุณ brain ที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับ หลายจักรวาล และ จักรวาลฟอง เลยถือโอกาส นำทั้งเนื้อหา และภาพมาดัดแปลง นี่เป็นบทกลอนแรก ที่เขียนลงที่นี่ ลองพินิจดู แล้วพบกันหลังจากนี้

พหุจักรวาล ที่ไหนสักแห่ง เหนือสายรุ้งนั้น

มีดินแดนมหัศจรรย์คอยอยู่

โปรยปรายจาก ฟากฟ้ามัว ทั่วแผ่นภพ

ห้วงอรรณพ สะเทือนคลั่ง ดั่งโกรธฝน

พิรุณหลั่ง  ระรินราว คราวต้องมนต์

มิยินยล จะยั้งหยุด สุดต้านทาน

ยามแสงสูรย์ อันรุ่งโรจน์ โชติเชวง

ประกายเปล่ง บรรจงวาด ดูฉาดฉาน

เป็นรุ้งงาม ข้ามฟ้าไกล หาใดปาน

แลตระการ สองฟากฝั่ง มลังเมลือง

ผู้ใดหนอ รออยู่เหนือ สายรุ้งนั่น

ฤๅมีแดน อัศจรรย์ อยู่บนเบื้อง

มีมหา นครา อันประเทือง

ฤๅเป็นเรื่อง กลิ้งกลอก ล้อหลอกกัน

พิภพนี้ มีพวกเรา เป็นเข้าใจ

มีบ้างไหม โลกอีกใบ อย่างในฝัน

หรือแท้จริง นั้นมีอยู่ เป็นอนันต์

สิ่งใดกั้น มิให้พบ ประสบเจอ

เหนือรุ้งพราย ไกลออกไป ในสายหมอก

ความจริงบอก ตอกคำ ย้ำเสมอ

มีล้านดวง ดาวพราวเพริศ อันเลิศเลอ

มีดาวเกลอ สักดวงไหม ที่คล้ายกัน

หากเราอยู่ ในที่นี้ ที่เราอยู่

เราจะรู้ แต่โลกเรา ใช่หรือไม่นั่น

หากเราไป ให้ไกลพอ จะเห็นมัน

มีดินแดน มหัศจรรย์ ยังคงคอย

ทิ้งท้าย

พอจะอ่านแล้วรู้สึกว่าเสนาะโสตท่านบ้างไหม จินตนาการเอาเองนะว่า ในค่ำคืนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ชั้นบนของบ้านที่ตั้งอยู่ริมทะเล ข้างนอกนั้นมีฝนกำลังตกอย่างหนัก คลื่นลมในทะเลช่างดูปั่นป่วน โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง สายฝนก็หลั่งไหลลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา ราวกับต้องมนต์สะกด เมื่อเวทย์มนต์คลายลง ฝนก็ซา และได้จากไปเมื่อตอนใกล้รุ่ง และแล้วแสงแรกก็ทอประกายมาจากขอบฟ้า รังสีสูรย์คล้ายว่าได้จับเอาภูกันขึ้นมาบรรจงวาด จนปรากฏเป็นสายรุ้งงามตัวใหญ่ ให้ทอดข้ามจากฟ้าฟากหนึ่ง ไปยังอีกฟากหนึ่ง ราวกับว่าจะทำให้ท้องฟ้าในเช้าของวันนั้น  ได้งดงามกว่าท้องฟ้าในวันก่อน ๆ

แม้ว่าเคยเห็นสายรุ้งมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ยังยินดีที่จะได้ชื่นชมมันอีกครั้ง และอีกครั้งเสมอ เฉกเช่นว่าความสุขของเรา มันมากับสายรุ้ง ในยามนั้นเอง ชวนให้คำนึงคิดด้วยความฉงนว่า เหนือสายรุ้งขึ้นไปอันไกลโพ้น จะมีดวงดาวสักดวงไหมหนอ ที่เป็นเหมือนเพื่อนกันกับโลกของเรา มีสายน้ำ มีสายลม มีแสงแดด และก็… มีชีวิต

ลึกเข้าไปหลังม่านหมอก และฝุ่นละอองเหนือสายรุ้ง ที่อยู่ข้างนอก… บนนั้น เราเคยรู้ว่ามีดวงดาวนับแสนล้านดวงซ่อนตัวอยู่ จนยากจะไปให้ถึง แม้กระนั้นก็ไม่อาจทนเพิกเฉยอยู่ได้ หากว่าได้ไปถึง เราอาจพบกับชีวิต ที่อยู่ภายใต้กฎธรรมชาติอันแตกต่าง และดูแปลกออกไป อาจมีมหานครที่รุ่งเรืองเหนือสายรุ้ง และที่สำคัญเราจะได้พบว่า เราไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยว พวกเขาเป็นเพื่อนบ้านของเรา… แน่นอนเพื่อนของเรา

พหุจักรวาล หลายคนมองว่าเป็นเรื่องเพ้อฝัน และไกลตัว เห็นสนุกได้แต่ในภาพยนตร์ จากวิทยาศาสตร์ที่ดูเคร่งเครียด หากนิยมแล้วขอเชิญที่ลิงก์ด้านบน บทความนี้แนวเพ้อ ๆ ฝัน ๆ อ่านกันไปชิวชิว

หากคุณอยู่ในที่ที่คุณอยู่ …. คุณจะพบกับตัวเอง

หากคุณไปได้ไกลพอ …. คุณจะพบมัน

ที่ไหนสักแห่ง …. เหนือสายรุ้งนั้น

….มีดินแดนมหัศจรรย์คอยอยู่…..